Zieke kok is Neerlands hoop in Nîmes
Wit is de koksbuis van Charly de Wijs, de jonge chef-kok van restaurant Dorloté in Amersfoort, en wit zijn gezicht. Zo ziek als een hond zit hij in de hotelschool in Nîmes waar de koks klaar zitten voor de viswedstrijd van de Regional Flavours of Europe Cup.
Charly is in het gezelschap van twee andere Nederlandse azen, Bertus Liefting van de Hamert in Wellerlooi en Frans Vermeirssen van mosselrestaurant de Oude Haven in Philippine. Vermeirssen, een kalende Zeeuw met de ziel van een Belg, heeft het naar zijn zin.
Hij heeft gisteren doorgehaald met een groepje Engelse chef-koks en zit nu aan de koffie met een sigaar. De Zeeuw heeft een goede tip voor de lijkbleke Charly. 'Ik geef je straks wel een rauw mosseltje', Vermeirssens vaste recept tegen katers en ander ongerief.
Maar Charly wordt niet beter, hij wordt slechter. Als hij aan de beurt is om te koken, hangt hij kotsmisselijk boven de aanrecht. Tot overmaat van ramp heeft de Franse organisatie de helft van zijn ingrediënten zoek gemaakt. Tegen de tijd dat de spullen gevonden zijn, zit Charly op de wc over te geven.
De andere koks in keuken 1, een paar Italianen, twee Noren en de Nederlander Liefting werken onverstoorbaar door. De stoïcijnse ex-marinier uit Limburg is zo geconcentreerd bezig dat hij niet op- of omkijkt. Liefting heeft een uitgekiend wedstrijdgerecht: gegrilde Maasbaars met asperges en gefrituurde champignons in een bierbeslag. Veel ingrediënten, veel handelingen, het type gerecht waar wedstrijdjury's voor vallen.
De eerste kok die zijn eten doorgeeft, is een Italiaan. Hij heeft een rolletje forel met linzen bereid, rijkelijk belegd met een kapitaal aan truffels. 'Zo kun je stront nog wel lekker maken', moppert Pieter Smits, de patron van de Hamert.
Liefting is als vierde aan de beurt. Hij is ruim op tijd klaar, maar talmt met het opmaken van de borden. 'Misschien lopen ze uit', oppert Smits die het tafereel van een afstandje verwonderd gadeslaat. Maar dat blijkt niet het geval. 'Allez, allez', roept de wedstrijdleider bozig. Liefting gaat als een razende aan de slag, maar zijn gerecht arriveert zes minuten te laat. Daarmee haalt hij zich een lading strafpunten op de hals die zijn kansen op een medaille ernstig vermindert, realiseert hij zich achteraf.
Vermeirssen, die in keuken 2 bezig is, staat intussen gezellig te babbelen met zijn beeldschone vrouwelijke Franse koksmaatje. De goedlachse Zeeuw, die zich heeft ingeschreven met simpelweg 'moules de Zélande' heeft zijn uien en peterselie gesneden en hoeft nu alleen nog maar de mosselen te koken. Maar hij slaat aan het twijfelen als hij de hoogstandjes ziet die om hem heen worden gewrocht.
'Je moet een echt streekgerecht maken, zeiden ze tegen mij. Dat is dit. Maar als ik de rest zie, denk ik dat het toch té simpel is.' Lichte verbijstering trekt over de uitgestreken gezichten van de Franse obers als ze de roestvrijstalen bakken mosselen naar de jury brengen.
Nederlands enige resterende hoop op een ereplaats, de zieke Charly de Wijs, is inmiddels weer aan het koken geslagen. Hij heeft uitstel gekregen van de jury. Zijn in bietensap gemarineerde snoekbaars op hete bliksem arriveert als laatste. De roodgekleurde buitenkant van de vis constrasteert prachtig met de binnenkant die zo helderwit is als Charly's gezicht.
Uitgeput hangt hij over het aanrecht. 'Ik voel me een vaatdoek.' Zo ziet hij er ook uit. De Spaanse jurykok Javier Gorria kijkt bewonderend naar zijn gerecht. 'A real champion', zegt hij. Charly's kansen schieten omhoog. Van ziek naar goud?
Mac van Dinther
Tot en met vrijdag worden de Europese Kampioenschappen Koken gevolgd in deze rubriek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten